artık sadece oğlum ve ben

Biliyorum meraklandırdım sizi dün...
amacım bu değildi...sadece ses vermekti...sağolun dostlarım...

Ben iyiyim...daha da iyi olacağım inşallah...Allah'a çok şükür Ata da iyi kreşe alıştı..artık ağlamadan gidiyor.hatta dün beni öperek öpücük yollayarak gönderdi kreşin kapısından :))göğüşüüzz annciimm diyerek :))
iş fena değil...yani çok kazandırmasa da ticareti öğreniyoruz...ve biraz da olsa cesaretim yerine geldi...kendime geldim az da olsa..


ama asıl sorun şu dur kiii...çok da uzun sürmemiş evliliğim bitiyor...
kimse hiç kimse yuvası dağılsın istemez biliyorum..ki Aile kavramını herşeyin üzerinde tutan ben Asla istemezdim...

ama yaşadıklarım beni buna artık mecbur bıraktı...

isterdim ki ben de, bir ömür boyu sürsün evliliğim..tek olsun o kişi.. arkadaşım, dostum, eşim ,sevdiğim olsun...onunla yaşayayım...onunla yaşlanayım...oğlumuzun sünnetine heyecanlanalım...okula başlamasına birlikte tanık olalım...karne heyacanını paylaşalım hepberaber...hatta mezuniyetinde sevinç gözyaşları dökelim elele....
asker yolu bekleyelim kalbimiz ağzımızda ...geldiğini görelim gururla...ağladığım tek omuz onunki olsun...tüm sevinçlerimi önce o bilsin...benle sevinsin...benle onla..

hatta oğlumun evlenmesine kız istemeye gitmelere....benim kaynanalık yapmama kızsın...
ve belki de torularımızı bekleyelim bayram sabahları elele ..göz göze....

abarttım mı biraz .))

ama benim evlilikten anladığım bu...buydu yani eskiden...aile demek bir bütün olmaktı..
OLMADI...


saygı bitti...
sevgi biti..

daha ne kalabilir...
hiçbir şey..

artık sadece oğlum ve ben varız...benim yaşamımda..ailem ve siz dostlarım..
iyi ki varsınız...