15 Ocak 2011 Cumartesi

ne zormuş..

nasıl nasıl nasıl özlüyorum Ata'yı anlatamam sevgili arkadaşlar...
sabah onu bırakıp işe gidiyorum ya ...akşam olmuyor bir türlü..resmen burnumda tütüyor tüm gün...
bir yandan vicdan azabı diğer yandan kendi işimizi yapıyor olmanın sevinciyle geçiyor bu günler..

ahh diyorum şimdi ne yapıyor acaba?yumurtasını yedirebildi mi babası?uyutabildi mi?ağladı mı yine olmadığımı farkettiğinde :((o da beni benim kadar özlüyor mu?

inanır mısınız eşimi kıskanır oldum bu aralar Ata'yla benden fazla birlikte oluyor diye...

bu nasıl bir sevgiymiş Allahım..tüm çalışan anneler benim gibi mi hissediyor acaba..bu kadar özlenir mi  ...ben mi abartıyorum ki :((akşam eve döndüğümde onu öpe öpe koklaya koklaya yıldırıyorum :)alıp böyle içime sokmak istiyorum hep yanımda olsun diye:)Rahmetli babamı o kadar iyi anlıyorum ki şimdi...o derdi bana küçükken hiç unutmam seni içime sokacağım kalbimin tam yanına hep yanımda kal diye .((

biraz dargın bana farkındayım onu bırakıp işe gidiyorum diye...ama o da özlüyor mu ne her gece yanımda yatıyor...yani gece kalkıp yanıma geliyor...aslında zaten geliyordu hep ama sanki çalışmaya başladıktan sonra bana mı öyle geliyor ne ya da ben çok özlediğimden mi:)bilmem....sarılıp uyuyoruz ...sabahları birlikte uyanıp tv seyrederken iyice yanıma sokuluyor...canım benim küçük meleğim...ben se elini ayağını göbeğini öpe öpe duruyorum.))

ben üzerimi değiştirmeye gittiğimde anlıyor ve -anne ben deee demeye başlıyor:(  (ben de geleyim manasında)üzgün ,buruk,çaktırmadan da olsa biraz gözü yaşlı çıkıyorum evden....