Rahmetli Cenk KORAY'ın kollarında kaybettiği oğluna mektubu

Sizin hiç canli canli kolunuzu kestiler mi?
 Hiç elinizi uzattiniz mi ocakta yanan atesin üzerine?
Demir tokmaklari,basiniza basiniza indirdiler mi iri yari adamlar?Gözü dönmüs birileri,kirdilar mi parmaklarinizi?
Tel örgülere takildi mi sirtiniz yerlerde sürünürken?
Birisi gelip kolunuzu kivirdi mi arkaya,zorlayarak ''çat''diye kiriverdi mi?
Çaresizlik denilen,çaresi bulunamayan tek gerçek,sarildi mi bogaziniza?
Adamin biri gelip iki gözünüze iki parmagini sokup,kör etti mi sizi?
Büyük degirmen taslarini getirip koydular mi üzerinize sirt üstü yatarken?
Iyice bilenmis bir biçagi , bögrünüze sokup çevirdiler mi 360 derece?
Ayaginiz kayip yola düstügünüzde,bacaginizin üzerinden hiç kamyon geçti mi?
Su diye size uzatilan bardagi kafaniza diktiginizde,içinde asit oldugunu farkettiniz mi?
Demir bir çubuk,bogazinizdan girip boynunuzun arkasindan çikti mi hiç?
Yolda sessiz sakin yürürken,aniden birisi gelip suratinizin en ortalik yerine muhtesem bir yumruk savurdu mu?
Balkondan düsen koca bir saksi,tam kafanizin ortasina indi mi?Evinizin alev alev atesler içinde yandigini seyrettiniz mi?Bir insanin sel sulari içinde çirpina çirpina can verdigini gördünüz mü?

Veya bütün bunlari görmemis,yasamamis bile olsaniz,biraz düsününüz..Iste bunlarin hepsi bir anda benim basima geldi.19 yil babalik etmeye çalistigim,ALLAH in bana emaneti,canim,gülüm,hayatim,herseyim,bitanem,sebeb -i hayatim,evladim,oglum Nihad,3 dakika içinde yok olasi kollarimin arasinda ölüp gitti.Yapacak hiçbirseyim yoktu.Kapinin cami,sahdamarini kesmisti.Fiskiye gibi kan fiskiriyordu.Kan fiskiriyordu,umutlarim,istikbalim,hayatim yerlere dökülüyordu.Bana yakin durmasi gereken ölüm, beni ölmeden öldürüyordu.


Bugün senden ayrilali tam 1 yil oldu.365 günün birtanesinde bile seni göremedim,elini tutamadim,yanagini öpemedim,bagrima basip sıkı sıkı sarilamadim.Evde tek basima otururken,kapıda anahtar dönmedi ve sen içeriye girmedin.Bir tek gece odanin isigi yanmadi.Ben kapini açip ''yatiyorum,sen yatmiyor musun?''diye soramadim.


YASAMAK CANIMI SIKMAYA BASLADI.


Gül senin aradigina dair bir tek not vermedi tam 365 gündür.


Bu kadar çabuk mu unuttun beni diye düsünüyorum zaman zaman.Ama beni unutmayacagini,unutmadigini biliyorum,bende biliyorum,Halanda biliyor,Enistende,Ece de.Ama oradan bir baglanti kurulmasi mümkün degil...


Günler geçiyor arslanim.Her geçen dakikayi,beni sana yaklastirdigi için seviyorum.Eskiden nasil üzülürdüm,zaman geçiyor,bir gün senden ayrilicagam diye.Ama simdi,hersey tersine döndü.


Herseye tahammül edebiliyor insan.ALLAH böyle bir sabir vermis kullarina.Ama tahammülü olmayan bir tek sey var;senin sevginden mahrum olmak.Bunu hissedememek.ISTE ÖLMEDEN BU ÖLDÜRÜYOR INSANI..........