24 Aralık 2010 Cuma

.....

 Hatırlar mısınız bilmem...
 Geçtiğimiz yıllarda 10 Kasım Atatürk'ü anma töreninde küçük bir kız
 çocuğu "Atatürk ölmüş" diye hüngür hüngür ağlıyordu ve anne babası da
 küçük kızı sakinleşsin diye "ama o bizim kalbimizde yaşıyor" diye
avutmaya çalışıyorlardı. Ancak küçük kızı bir türlü
sakinleştirememişlerdi. Günlerce televizyon ekranlarında web sayfalarında konu olmuş, hepimiz duygulanmıştık.
 Aşağıdaki anekdotu
 okuyunca biran bu olayı anımsadım.


Efendim olay otistik çocukların eğitildiği bir okulda geçiyor.
 Musa öğretmen çocuklara Atatürk´ü anlatırken "O ölmedi içimizde yaşıyor"
 diyor.
 Aradan bir süre geçiyor, küçük çocuğun ailesi öğretmene eskiden çok su
 içen çocuklarının artık su içmediğinden yakınarak, yardım talep ediyor.
 Musa öğretmen çocuğa neden su içmediğini soruyor.
 Çocuğun öğretmenine verdiği yanıt yeri göğü inletecek, gözyaşlarını
 suya-sele çevirecek bir yanıttır.
 Küçük çocuk "içinde yaşattığı Atatürk boğulmasın diye su içmemektedir."
 Öğrencisini gözyaşlarıyla bağrına basan Musa öğretmen;
"İstediğin kadar su içebilirsin, Atatürk çok güzel yüzme biliyordu" deyince
 Hayat normale dönüyor ve küçük çocuk içinde özenle koruduğu
 Atatürk´ünün yüzme bildiğini öğrenince yeniden su içmeye başlıyor.






 Prof. Dr. Hüdaver COŞKUN

7 yorum:

zihni örer dedi ki...

Harika bir hikaye:)
gülmek ve hüzün karışımı gözyaşımı tutamadım...

eklediğiniz için teşekkür etmek için uğramıştım.

OZLEM ANNE dedi ki...

:) keske buyudugumuzdede bu cocuklar kadar saf ve iyi yurekli kalabilsek, iyiyi hep alsak, kotuden hep uzak dursak..

aysun dedi ki...

Daha önce okumuştum bu yazıyı çok duygulanmıştım keşke bu çocuklar büyüdükten sonrada hayata bu kadar hassas baksalar bazı yetişkinlerin özelliklede dünyayı yönettiğini sanan insanların bu yazıyı okumalarını çok isterdim ama gerçekten bakarak okumalarını sevgiler...

öznur-ata dedi ki...

zihni;ben de çok beğendim..teşekkürler..

OZLEM ANNE;değil mi ama:((nerdee tabi ??

öznur-ata dedi ki...

@ysun;sana katılıyorum..keşkee..okusalar da anlarlar mı ki acaba?

Unknown dedi ki...

Bu günün sonunu yazınızla yaptım ve yüzümde tatlı bir tebessüm oluştu.Çok masum ve sevgi dolu bir anı...Keşke hep çocuk kalabilseydik.Ellerinize sağlık..

esra-emir aydin dedi ki...

insanı duygulandıran çok güzel
bir hikayeymiş.
keşke yavrularımız hep böyle masum kalsalar da bizler çok şey öğretseler.
paylaşım için teşekkürler..