18 Nisan 2012 Çarşamba

yine biz

hayat ne kadar garip...
Ata için açmış olduğum bu blogu nerdeyse unuttum...nedenini bilemiyorum...

yaşanıp gidiyor işte...ben tekrarlayan belfıtığı ağrılarımla uğraşıp ilaçlarla iğnelerle ayakta durmaya çalışırken oğluş da kreşe devam ediyor....ve hızla büyümeye devam ediyor..

o kadar çabuk büyüyor ki kıyafetlerinin.. ki sezon başında almış olduklarımızın dahi şimdi küçük gelmesine inanamıyorum ..

sağlığımız keşke çok yerinde olsa da keyfimizden söz edebilsek sizlere...Ama Allah'a şükürler olsun yine de...neler var dünya da ...burda yanıbaşımızda..

Ata maalesef ocak ayında tekrar havale geçirmişti..akabinde bir gece hastanede kaldıktan sonra..emar istendi..çekildi..o ayrı bir olay da ..benim sizlere bahsetmek istediğim orda, yani hastanede beklerken tanıştığım bir anne ve ogluşu..

Hasan Hüseyin..henüz 4 buçuk yaşında ve bugüne kadar 20 ameliyat geçirmiş.doğuştan tek böbreği yok ve diğerinde de 8 tane kist varmış.17 aylıkken böbrek nakli yapılmış.ve şu an çok iyi.Annesi ben Ata'yı sakinleştirmeye oyalamaya çalışırken yanımıza geldi.ve Ata'yla konuşup bana yardımcı olmaya çalıştı..Ben Ata'ya yapma,koşma etme dediğimde anlatmaya başladı hikayelerini..
-biliyor musun dedi...hep şükretmeliyiz ve her daim pozitif düşünmeliyiz.şükret ki Ata koşup  oynuyor.konuşabiliyor..anlayabiliyor...ben öyle şeyler gördüm ki diye devam etti....bir parmağını oynattığı için ailesi bayram eden aileler..ve ben mesela.. oğlum 4buçuk yaşında ve 20 ameliyat geçirdi..Turkiye de ve dünyada böbrek nakli yapılan en küçük çocuk..
kimse anlayamaz bir anneye her gün çocuğunuz ölecek denilmesi nasıl bir duygu??

yaşadığım şoku tahmin edersiniz..
o anda aklımdan geçenler neydi nasıldı??Ata'yı doğrmak için hastaneye gidişim..onu ilk gördüğüm anda ki gözyaşlarım..sabahlara kadar uykusuz kaldığım geceler deki isyan edişlerim...şimdiler de duvarı boyuyor diye ona kızmam..uyumuyor diye dildökmelerim ve yine isyan edişlerim...
sonrasında utandım kendimden...evet biliyorum ki herkes kendi acısını yaşıyor bu hayatta..kimse kimsenin derdini tasasını bilemez de..ama hayat neler getiriyor..neler yaşatıyor bizlere...






SANA ŞÜKÜRLER OLSUN RABBİM..oğlum arasıra ve buaralar daha da sıkça hastalandığı halde bana ve ona sonsuz güç verdiğin için...Ellerimiz tutar,gözlerimiz görür,kulaklarımız duyar olduğu için..Çok şükür ki konuşabiliyoruz..anlatabiliyoruz..yazabiliyoruz...okuyabiliyoruz..

2 yorum:

durutarifler dedi ki...

Benim ATA'm 15 yaşında
Kara saçlı kara gözlü ve kocaman bir delikanlı oldu
Senin kide harika bir çocuk
Sevgiler

OZLEM ANNE dedi ki...

ne cok buyumus Ata masallah xx bende katiliyorum sizlere ve sukurler olsun diyorum sahip olduklarimiza xxxx